در دهه هاي گذشته نظامهاي كشاورزي رايج كه به نهاده هاي خارجي و از جمله مواد شيميايي كاملأ متكي بوده اند، در توليد محصولات زارعي نقش چشمگيري داشته اند. بدلايل متعددي از جمله افزايش هزينه دستيابي به انرژي و مواد شيميايي در مزرعه ، افزايش مقاومت حشرات و علفهاي هرز ، كاهش حاصلخيزي خاك ، آلودگي هاي آب هاي سطحي و دلايل ديگر ، كارآيي اين نظامها زير سؤال رفته است . به همين دليل متخصصين كشاورزي و سياستگزاران در جستجوي تركيب مناسبي از فناوري هستند كه نه تنها كارآيي نظامهاي توليدي دستخوش آسيب نگردد بلكه منا ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر